Arial view of Porto-Novo, Benin

Weekendje weg: Route des Tata en waterval van Kota

Dit weekend gingen we voor het eerst weg uit Parakou! Eindelijk tijd om ons weer toerist te voelen in plaats van stagiair.

Op vrijdagmiddag namen we de Baobab Express bus van Parakou naar Natitingou, in het westen van het land bij de grens met Togo. We waren erg onder de indruk van de bus, vooral in vergelijking met onze eerste reis naar Parakou. De bus had airconditioning, was comfortabel, en er waren geen reizende verkopers die hun verhalen aan iedereen opdrongen! 

Eenmaal aangekomen in Natitingou stonden onze gidsen voor het weekend, Guy en Felix, ons op te wachten op de moto. Het was een frisse avondrit van ongeveer 40 minuten naar het zuiden, naar de Otamari Lodge in het dorp Kossoucoingou. Het leek een rustige en stille plek om te verblijven, maar aangezien het buiten pikkedonker was, moesten we wachten tot de ochtend om het uitzicht echt te kunnen waarderen.

Ons bezoek aan Kossoucoingou was bedoeld om de “Route des Tata” te verkennen. De Tata is een traditioneel gebouw gemaakt van modder, maar lijkt op een klein kasteeltje met verschillende terrassen en torentjes om te verkennen. Na het ontwaken met een schilderachtig ontbijt en het kijken naar de lokale koeien die van de dorpsput komen drinken, gingen we met onze gidsen op pad om enkele families en lokale bedrijven in de omgeving te bezoeken.

We leerden hoe een lokale familie dagelijks verse mozzarella-achtige kaas maakt van hun kudde koeien, met behulp van een lokale plant om te helpen bij het maken van de kaaswrongel. We bezochten ook een plaatselijke man die manden vlecht en houthakt – Femke nam een mooie mand van hem mee om te gebruiken voor fruit zodra ze terug is in België. We stopten ook om een lokale familie te bezoeken die een nieuw huis aan het bouwen was en zagen hoe ze de modder uit de grond haalden en samenwerkten om de muren van het huis op te bouwen. En natuurlijk verkenden we tijdens het bezoek de verschillende Tata-huizen die we tegenkwamen. Sommige worden gebruikt door de families en andere zijn opengesteld voor toeristen om te ontdekken hoe het is om er in één te wonen.

In de namiddag bezochten we een familie die een kleine smederij runt, waar ijzeren producten en sieraden werden gesmeed en waarbij meerdere generaties tegelijk werkten om het eindproduct te maken. Daarna stopten we in een laatste dorp waar de plaatselijke vrouwen een traditionele dans uitvoerden. Deze dans houden ze om te vieren dat een meisje officieel als vrouw wordt beschouwd (rond 18-19 jaar, werd ons verteld).

Onze dag eindigde met een korte wandeling naar een uitzichtpunt waar we de zon konden zien ondergaan achter de bergen, die technisch gezien net over de grens met Togo lagen! Zo konden we het andere land zien, ook al kunnen we het nog niet officieel van ons reislijstje schrappen. Ons diner die avond was een stoofpotje met wat van de kaas die we die ochtend hadden zien maken.

Op zondag waren we weer vroeg op voor het ontbijt om te kunnen zien hoe een paar plaatselijke vrouwen beurre de karité maakten. Het was beslist een groepsproject, want twee vrouwen werkten samen om de noten te vermalen, die vervolgens werden geroosterd, en een ander maalde ze steeds fijner. De laatste stap was het geleidelijk wassen van de geproduceerde room, waardoor het mengsel van een chocolademousse-achtige creatie veranderde in een witte meringue. Nadat de vaste stoffen waren afgescheiden, bleef na het koken een romige, gele olie over; de karitéboter.

Daarna verlieten we Kossoucoingou en gingen we terug naar Natitingou. Net ten oosten van de stad liggen de Kota watervallen. Het was een zeer hobbelige rit over de “rode” wegen (zandwegen) om de waterval te bereiken, met een korte wandeling naar de lagune onderaan. Maar het was de moeite waard om in het verfrissende water te zwemmen en onder de watervallen te staan! Er waren zelfs een paar apen die ons van een afstandje in de gaten hielden; ik denk dat ze jaloers waren!

Helaas was de bus terug naar Parakou volgeboekt, dus moesten we een taxi nemen. Een taxi is hier echter anders dan in Europa of Noord-Amerika. Ze proberen hun winst te maximaliseren door de auto zo vol mogelijk te gooien en passagiers door te laten rijden. Reizen op zo’n manier, tijdens de hitte van de dag en zonder airconditioning, zorgde voor een zeer lange, hete, zweterige rit. Op een gegeven moment zaten er 8 passagiers in de auto, een paar zaten zelfs in de kofferbak! Het was waarschijnlijk een ervaring die we hier in Bénin moesten hebben, maar niet een die we graag herhalen.

Maar ondanks het minder goede vervoer terug naar Parakou, hebben we een geweldig weekend gehad, waarin we meer van het land hebben kunnen ontdekken!

Read more
Contact

Healthfully Heather
Oordegemstraat 8, 9520 Vlierzele
BTW: BE0694867319
Erkenningsnummer: 5-64985-40-601

✉️   hello@healthfullyheather.com

📞  +32(0)486.38.47.49

© 2023 Healthfully Heather
Designed by Brooke Lawson