In het begin van ons verblijf in Bénin kregen we onze stageplanning te zien. Hierbij was de laatste week, deze week dus, nog niet ingevuld en kregen we de vrijheid om zelf iets toe te voegen. We hebben er toen voor gekozen om deze week in te vullen met het bezoeken van enkele van de vele andere projecten van de stichting Hubi & Vinciane.

Le centre de incubation

Onze week begon met een bezoek aan ‘le centre de incubation’. Dit centrum dient als een soort vergaderruimte voor jonge ondernemers die de middelen en bet geld nog niet hebben om van hun projecten realiteit te maken. Op hetzelfde terrein is men bezig met de bouw van andere projecten. Er komen nog een grote geitenstal, bassins met vissen en een grote moestuin. Het centrum zelf is nog maar één maand open en de opening van de overige projecten zou over een drietal maanden moeten plaatsvinden. Gezien het centrum zeer dichtbij was en gezien het nog vrij ‘frisjes’ was besloten we te voet te gaan. Onze vaste chauffeur stond toevallig net weer aan de ingang van het ziekenhuis. Hij kon het niet aanzien dat we te voet zouden gaan dus hij heeft ons ingehaald met de moto en stond erop om ons gratis af te zetten, hoe lief! We keken wel uit naar eindelijk nog wat lichaamsbeweging. We zijn hier allebei vrij veel spiertjes kwijtgeraakt gezien we voornamelijk veel moeten zitten en gezien het hier gewoon te warm is om echt te kunnen sporten. Maar kijk, zo hebben we toch weer wat bezwete kleren kunnen vermijden. 😉

La ferme de Sokounon

Later die week brachten we een bezoek aan de grote, groene Ferme de Sokounon. Deze boerderij lag een beetje buiten Parakou en wordt ook ondersteund door de Fondation Hubi & Vinciane. Het is een boerderij waar zowel dieren als groenten en fruit gekweekt worden. Op vlak van dieren kon je er voornamelijk geiten, konijnen, eenden, ganzen en parelhoenders vinden. De veelvuldigheid aan groenten en fruit bestond uit bananen, papaja, maïs, komkommer, tomaten, ajuin, etc. De boerderij wordt gerund door een vijftal paters en heel wat extra medewerkers. Het was indrukwekkend om te zien hoe groen het er was gezien, zodra je buiten de boerderij stapt, de omgeving zeer droog is. Door gebruik te maken van het nabijgelegen meertje kan de boerderij bijna voldoende water voorzien. Wegens problemen met de pomp is het jammer genoeg onvoldoende om alle planten optimaal water te kunnen geven. Het werk dat ze er verrichten is wel zeer mooi. Op deze manier kan er toch ietwat van verse groente voorzien worden in Parakou. Tijdens het huidige droogseizoen is het er namelijk te dor om lokale verse groenten te kweken. Echte verse producten moeten dus geïmporteerd worden en zijn vaak duur.

Evaluatie van de stichting

Onze allerlaatste dagen op de stichting bestonden uit het evalueren van de stichting en uit het uitdelen van onze zelfgemaakte posters bij de vroedvrouwen in de centres de santé en in het ziekenhuis. Onze stagementor hier in Parakou had ons gevraagd om een verslag te schrijven omtrent wat we zelf zoal bijgeleerd hebben en gedaan hebben alsook omtrent de goede en de zwakke punten van de stichting zelf. Enkele werkpuntjes die we toen verkondigd hebben is dat er onvoldoende eiwitbronnen en groenten aanwezig waren in de maaltijden die we met de begeleiders bereid hebben in de verschillende dorpjes. De maaltijden bestonden telkens bijna uitsluitend uit een koolhydraatbron met daarnaast een klein beetje proteïnen (meestal in de vorm van gemalen gedroogde visjes) en redelijk wat olie. De hoeveelheid groenten valt te vergelijken met hoeveel munt er in een quinoasalade aanwezig is, niet veel dus. Voornamelijk het gebrek aan groenten merkten we ook op buiten de dorpjes, bijvoorbeeld in de kantine van het ziekenhuis waren groenten bijzaak. Toen we deze opmerking gaven werd ons verteld dat de stichting bezig is met deze hoeveelheden te verhogen maar dat zo’n proces lang duurt. Een gewoonte aanpassen is een proces van jaren en om dit besef over te brengen naar de bevolking dient men dit stapsgewijs aan te pakken.

Als laatste werkpuntje hebben we ook gemeld dat een samenwerking met de vroedvrouwen voor de prenatale consultaties in en rond Parakou een grote hulp zou zijn voor hen. Gedurende onze stage merkten we op dat deze vrouwen vaak geen, onvoldoende of foutieve informatie deelden met de vrouwen. Zo zijn er bijvoorbeeld informatiebundels van Unicef die gebruikt worden. Jammer genoeg wordt de informatie bij de afbeeldingen verkeerd uitgelegd. Regelmatig werd er gewoon geen nutritioneel advies gegeven, al is dit wel belangrijk. Gelukkig is er onze affiche die we uitgedeeld hebben in het ziekenhuis en in een aantal centres de santé. Deze affiche werd door ons ontwikkeld in opdracht van de stichting en ging over voeding voor de moeder tijdens de zwangerschap. Het plan van de stichting is om eventuele stagiairs Voedings- en dieetkunde volgend jaar de voeding voor baby’s tot 6 maanden oud op een andere affiche af te laten drukken en gedurende de komende jaren deze reeks dan uit te breiden naar oudere kinderen.