Week 2: Vervolg Pediatrie
Na een drukke, maar zeer interessante eerste week, begonnen we met volle moed aan onze tweede week stage in het ziekenhuis te Boko. De meeste dagen waren zeer gelijkend aan die van de eerste week. Onze dag begint steeds met een soort multidisciplinair gesprek, la réunion de staff, waarna vervolgens de nutritionist toekomt en we aan het voedingsdeskundig gedeelte kunnen beginnen. De aanwezige kindjes met malnutritie worden gemeten, eventuele aanpassingen/ toevoegingen aan de voeding worden toegepast en de melk wordt bereid en uitgedeeld. Tussendoor krijgen we ook de mogelijkheid om dossiers in te kijken, de voedingsschema’s van nieuwe kindjes met malnutritie te maken, de opvolgconsulten met kinderen die (aan het) genezen zijn van malnutritie volgen, etc.
Op bezoek in het laboratorium
Deze week was onze dinsdagmiddag net iets anders. De groep studenten waarmee we vorige week enkele activiteiten omtrent malnutritie en educatie hebben mogen uitvoeren, kwamen deze dag op bezoek in het laboratorium van ons ziekenhuis. We hebben even mogen meegenieten van de rondleidingen om zo de weer een nieuw plekje in dit – voor Bénin- vrij groot ziekenhuis te mogen ontdekken. De studenten BLT (Biomedische Laboratoriumtechnologie) wisten ons te vertellen dat de toestellen en de manier van werken hier zowel zeer vooruitstrevend als zeer verouderd zijn. Dankzij donaties van UZ Leuven beschikken ze soms over zeer moderne apparatuur, maar tegelijkertijd voeren ze andere tests volledig manueel uit terwijl hier al lang betere technieken voor bestaan. Zo merk je hoe hard ze hier afhankelijk zijn van donaties. Ook was het zeer ongeloofwaardig toen de studenten ons wisten te vertellen dat één van de laboranten zelfs niet wist dat je de vlam van een bunsenbrander harder of zachter kan zetten naargelang je draait aan het ventieltje om zo de luchttoevoer te regelen.
Een nouveau-arrivé met ernstige malnutritie
Op diezelfde dinsdag kwam er een ‘nouveau-arrivé’ toe bij de pediatrie, een meisje genaamd Beauté (schuilnaam) met ernstige malnutritie. Beauté is een meisje van 15 maanden oud met een gewicht van slechts drie kilo. Ze wordt grootgebracht door een oudere vrouw (haar relatie met de familie van Beauté is ons onbekend) nadat haar mama gestorven is tijdens de bevalling. Sinds ze negen maanden oud was, is ze al meerdere keren opgenomen geweest in het ziekenhuis. Ze heeft een navelbreuk maar vooraleer ze hieraan kan geopereerd worden, moet haar voedingstoestand eerst verbeteren. Wetende dat een meisje van 15 maanden oud slechts drie kilo weegt, kan je je bijna niet voorstellen dat deze situatie zelfs een verbetering is ten opzichte van hoe ze er vroeger aan toe was.
Gezien de malnutritie blijft aanhouden en vanwege bepaalde trekken in het gelaat van Beauté, vrezen de gezondheidsmedewerkers dat er een congenitale aandoening aan de oorzaak ligt. Jammer genoeg heeft men hier niet de middelen om dit ook effectief te gaan testen. De studenten en docenten LBT waren dan ook zeer ontroerd toen ze dit kleine meisje zagen toen ze bij hen langs kwam voor een bloedonderzoek. Ze kwamen bij ons al snel meer informatie vragen en zodra ze hoorden dat de moeder er niet meer was en Beauté door iemand anders opgevoegd wordt, boden ze aan om een donatie te doen aan de vrouw die haar opvoedt. Gezien het om een relatief grote donatie ging, besloot de sociaal assistent om haar per keer dat ze op opvolgconsult komt een deeltje van de donatie af te geven. Dit werd ook zo uitgelegd aan de vrouw, die duidelijk zeer dankbaar was voor de grote hulp.
Begin vorige week werd er een kindje met ernstige malnutritie opgenomen in de pediatrie wiens casus zeer gelijkend is op die van Beauté. Hier gaat het om nog een meisje van 15 maanden oud met ernstige malnutritie dat werd opgenomen bij de pediatrie. Bij aankomst in het ziekenhuis woog dit meisje slechts vier kilo. De eerste paar dagen stagneerde haar voedingstoestand en was er geen onmiddellijke verbetering te merken. Pas na een tijdje merkte men dat ze in gewicht aan het bijkomen was. Ook hier merkten we bepaalde gelaatstrekken die doen denken aan een onderliggende aandoening en werd er ons verteld dat het personeel denkt aan een trisomie (de aanwezigheid van een extra chromosoom). Vandaag, anderhalve week later is ons klein patiëntje toch een halve kilo bijgekomen en is er verbetering op komst. Na het toevoegen van PlumpyNut aan de voeding mag ze nu overstappen op een mengeling van PlumpyNut en Bouillie, wat de positieve revolutie in haar voedingstoestand aantoont.
Screening op malnutritie in Yebessi
Op woensdag gingen we voor een laatste keer mee met de groep studenten met de screening voor malnutritie en malaria en verzorging van wonden. Deze keer werden we naar le centre de santé in Yebessi gebracht, een dorpje op zo’n 75 km van Parakou. Opnieuw waren wij verantwoordelijk voor de screening op malnutritie bij de kindjes vanaf zes maand oud tot en met de leeftijd van vier jaar. Deze keer hadden we gelukkig slechts één kindje wiens UAC (upper arm circumference) in het geel lag en die we dus moesten waarschuwen voor het risico op ondervoeding.
Gezien we bij de malnutritie vrij snel klaar waren, is Femke nadien nog even gaan volgen bij de wondzorg. Hier lag een man die de nacht voordien in een ongeluk terecht gekomen was met zijn moto. Hij is toen naar een ziekenhuis gegaan, waar ze zijn wonde vlug hebben toegenaaid en hij al snel weer naar huis gestuurd werd. Toen hij bij ons aankwam, had hij nog steeds dezelfde kleren aan van tijdens zijn accident, de onderkant van zijn broek was dan ook gewoon afgeknipt om zo aan de wonden op zijn been te kunnen.
Echter waren deze wonden alles behalve goed behandeld. Zijn been stond volledig ontstoken en gezwollen en men kon geen hartslag meer vinden ter hoogte van de knie. Er was sprake van het compartiment syndroom en risico op verlies van het been indien er niet snel verbetering kwam. Zijn wonden werden vervolgens deftig gekuist (naar sommige van de kleinere wonden had men zelfs nooit gekeken in het ziekenhuis gezien het bloed er nog overal aanhing), loshangende huid werd verwijderd en de nodige medicatie en verzorging werden toegediend. Indien er op donderdag nog geen verbetering was, moest meneer meteen terug naar een beter ziekenhuis in Papané waar men wel goede opvolging zou kunnen garanderen.
Op bezoek bij de stichting Hubi&Vinciane
Rond de middag keerden we terug naar Parakou, waar we een bezoekje brachten aan de thuisbasis van de stichting Hubi&Vinciane. Hier kregen we een presentatie over waar de stichting zoal rond werkt alsook een kleine voordracht van een Zwitserse dokter die sinds 1975 werkzaam is in Afrika. Deze presentatie ging over hoe men le planning familiale probeert aan te brengen in Beninse families, waarbij men vader en moeder leert hoe men op een natuurlijke manier de vruchtbaarheid van een vrouw kan volgen. Deze informatie leren ze vervolgens te gebruiken om zo de wens om al-dan-niet een kind te verwekken te kunnen vervullen. Ook het belang van een eenvoudige manier van presenteren aan de lokale bevolking werd ons uitgelegd, gezien de anatomische kennis heel beperkt is en een té wetenschappelijke benadering alleen maar voor verwarring zou zorgen.
Op het einde van de namiddag gaven zowel wijzelf als de groep al het materiaal dat we wouden doneren. Weegschalen voor groot en klein, bloeddrukmeters, babykleren en valiezen vol materiaal werden met veel dankbaarheid ontvangen.
Ziezo, dit waren onze twee weken stage in de pediatrie in het ziekenhuis Saint Jean de Dieu te Boko. Het waren twee boeiende weken met een afwisseling tussen zeer rustige en zeer drukke, lange dagen. Volgende week schuiven we één gebouw op en beginnen we bij de materniteit. We zijn zeer benieuwd naar hoe onze stage daar zal verlopen en welke situaties we daar zullen te zien krijgen. We kijken er alleszins heel hard naar uit!