Terug van ons weekendje weg waren we klaar met onze stage in het ziekenhuis in Boko en de volgende twee weken liepen we stage in de lokale gezondheidscentra in Parakou. De eerste week waren we in het centrum in Ganou, een wijk aan de rand van Parakou in het noorden. De tweede week waren we in het centrum in Madina, een wijk in het centrum van de stad.

Het idee was om te zien hoe een centrum in de “periferie” van de stad functioneerde in vergelijking met een centrum in het centrum, en natuurlijk beide in vergelijking met het ziekenhuis. In het algemeen vonden we dat de gezondheidscentra veel weg hadden van een miniatuurziekenhuis. Ze hadden algemene consultaties, een kraamafdeling met geboortecentrum en pre- en postnatale consultaties, en een vaccinatiecentrum. Het geboortecentrum was alleen voor eenvoudige, natuurlijke bevallingen. Als het ingewikkelder was, werden de moeders naar het ziekenhuis gestuurd.

Het vaccinatiecentrum

Het vaccinatiecentrum is waar we de meeste dagen begonnen, omdat tijdens deze bezoeken ook andere aspecten van de groei van het kind worden gecontroleerd. De moeders krijgen als groep een voorlichting voordat de vaccinaties beginnen, die gericht is op goede voeding voor de leeftijdsgroep die die dag wordt behandeld. In Ganou werd ook gesproken over goede hygiëne, vooral rond de nog steeds aanwezige dreiging van Covid, en over het belang om in hun buurt een oogje in het zeil te houden voor tekenen van kinderen met polio. Als een kind met polio binnenkomt, is de behandeling gratis, en iedereen wordt opgeroepen zich te melden als zij een verdacht geval in hun gemeenschap opmerken.

Vanaf de vaccins op 6 weken leeftijd worden de kinderen ook gewogen voordat ze het vaccin krijgen, zodat de gezondheidswerkers hun groei kunnen bijhouden op de groeikaarten in het dossier van elk kind. In Madina meten ze ook de lengte/lengte van de kinderen en gebruiken ze de armbandmeting voor kinderen ouder dan 6 maanden om te controleren op ondervoeding. Als bleek dat een kind geen positieve vooruitgang boekte, werd de moeder apart genomen om voedingsadvies te krijgen van een van de gezondheidswerkers. In het algemeen werkten beide centra voornamelijk met de door UNICEF verstrekte boeken met voedingsrichtlijnen, waarbij de afbeeldingen uit dit boek werden gebruikt om de belangrijkste punten aan de moeders over te brengen.

Vanaf 6 maanden krijgen de kinderen ook vitamine A-supplementen als ze komen voor hun vaccinaties en wegingen, en ze krijgen ook een recept voor een ijzersupplement dat ze dagelijks moeten innemen. 

Tijdens deze bezoeken voeren de gezondheidswerkers ook andere taken uit, zoals het controleren op een tongband en zo nodig het wegknippen van het weefsel om de tong vrij te maken en de borstvoeding beter te laten slagen. Op verzoek prikken ze ook in de oren van de pasgeborene, wat hier heel gebruikelijk is. De meeste meisjesbaby’s laten hun oren piercen in het eerste uur na hun geboorte!

Het grote verschil tussen de twee gezondheidscentra was dat in Ganou alle vaccinaties in een spreekkamer plaatsvinden, zodat de moeders buiten in een open ruimte wachten tot ze worden opgeroepen. Het duurde lang voordat ze klaar waren om de kinderen te ontvangen, maar toen ze eenmaal begonnen was er een zekere orde in alles. In Madina gebruikten ze een groot prieel midden op de campus, waar het veel moeilijker was om de mensenstroom onder controle te houden, zodat het erg chaotisch en soms overweldigend aanvoelde. Het aantal kinderen dat elke dag in elk centrum werd opgevangen leek erg op elkaar.

Consulten

Afhankelijk van het tijdstip waarop we klaar waren met de vaccinaties, gingen we vervolgens naar de prenatale consulten om daar met de verloskundigen de sessies te volgen. Deze leken sterk op wat we in het ziekenhuis meemaakten. In Ganou kwamen de vrouwen één voor één de spreekkamer binnen, en had je het gevoel dat ze vragen konden stellen als ze zich ergens zorgen over maakten. In Madina stonden er twee onderzoekstafels naast elkaar (met privacyschermen), waar de verloskundige zich snel tussen de ene en de andere verplaatste. We kregen niet het gevoel dat de vrouwen veel gelegenheid hadden om vragen te stellen, tenzij ze echt aandrongen en het initiatief daartoe namen.

In Madina werden ook consulten gegeven over gezinsplanning, wat in dit geval neerkwam op een consult over het beste type geboortebeperking dat de vrouw moest gebruiken. De meeste vrouwen die we voor deze consulten zagen komen, hadden al een of twee kinderen en waren op zoek naar geboortebeperking om te voorkomen dat ze te snel weer zwanger zouden worden. We zagen twee vrouwen die een implantaat in hun arm kregen dat tot 5 jaar anticonceptie biedt.

We hebben ook een paar keer de algemene consulten gevolgd. Aangezien het hoogseizoen voor malaria langzaam nadert, waren de meeste patiënten die we daar volgden ziek en werden ze getest op malaria. Als er kinderen binnenkwamen voor een consult werd er ook gekeken of het kind al dan niet ondervoed was.

Genieten van wat vrije tijd

Ter afsluiting van onze weken in het gezondheidscentrum gingen we op weg naar ons eerste restaurant in Parakou – meer dan een maand na ons verblijf hier! We gingen naar Dody’s, bekend bij de expats om zijn meer Europese menu, en genoten van cheeseburgers om de week af te sluiten. Daarna ging het naar Hotel Les Routieres voor een paar uur relaxen bij het zwembad. Precies de pauze die we nodig hadden na een lange, hete week. Het was ook de perfecte gelegenheid om de nieuwste stagiaire in Parakou, Svea, kennis te laten maken met het leven hier. Ook zij is half maart aangekomen voor een stage bij de Stichting, al richt zij zich op de landbouwbedrijven waar de organisatie bij betrokken is. Ze woont bij ons in het ziekenhuis in Boko, in ieder geval tot het einde van ons verblijf hier in Benin.