Terug van onze week vakantie, en verfrist van het zien van onze familie, was het tijd om aan onze voorlaatste week van de stage te beginnen! De week stond in het teken van een beter begrip van de Beninese keuken en bestond uit het bezoeken van lokale markten en restaurants.

Rondleiding op de markten in Parakou

We brachten tijd door op meerdere markten rond Parakou om te leren over de lokale ingrediënten en waar ze doorgaans voor worden gebruikt. Vergeleken met wat we normaal in de winkels in België zien liggen, is de verscheidenheid aan soorten granen, peulvruchten en zaden overweldigend. Veel producten zijn in meerdere vormen verkrijgbaar – zowel de verse groente, de gedroogde versie als in poedervorm. Door de alternatieve vormen is het product langer houdbaar, zeker nu aan het einde van het droge seizoen wanneer de teelt minimaal is. Ook het grote aantal verschillende soorten bladgroenten maakte indruk op ons, deze worden meestal fijngehakt en in sauzen gebruikt.

Vlees is ook verkrijgbaar op de markt – in de warme lucht met weinig bescherming. Sommige soorten zijn gedroogd om de houdbaarheid te verlengen. Helaas is het door de relatief hogere vleesprijs voor een groot deel van de bevolking onbereikbaar. De meest betaalbare is ongeveer 2500 cfa per kilogram, wat ongeveer € 3,81 is. In plaats daarvan vertrouwen ze vooral op plantaardige eiwitbronnen zoals soja, peulvruchten, noten en zaden, en in mindere mate gedroogde vis, garnalen en eieren.

Op een andere markt verkenden we een groot gebied met voornamelijk industriële producten, waarvan de meeste geïmporteerd worden. Visconserven, tomatenconcentraat, mayonaise, pasta, couscous, bouillonblokjes etc. komen allemaal aan bod. Het was interessant om de markten te bezoeken met een lokale gids, gezien het feit dat we er in het verleden waren geweest, maar een groot deel van de kraampjes die in smalle steegjes van de hoofdstraat waren weggestopt niet hadden ontdekt!

Lokale restaurants bezoeken 

We brachten ook tijd door in een aantal lokale restaurants om al deze nieuwe ingrediënten verwerkt te zien worden in verschillende recepten. Bij ‘Le secret de la vieille marmite’ kan men een warme maaltijd kiezen uit een verscheidenheid aan stoofschotels die dagvers worden gemaakt – rundvlees (inclusief pens) met groenten, zeevruchten met vis, krab en garnalen, “gehaktballetjes” gemaakt van sesam, enz. Normaal gesproken kies je het vlees of een andere eiwitbron, dan een saus en als laatste een koolhydraatbron zoals ‘pâte’.

‘Pâte’ wat normaal gesproken in het Frans gewoon naar pasta zou verwijzen, heeft hier een andere betekenis. In Benin zijn ‘pâte’ balletjes gemaakt van verschillende meelsoorten die men met de handen uit elkaar trekt en in de saus doopt. De meest voorkomende die we zijn tegengekomen, zijn gemaakt van maïs (meestal gefermenteerd), griesmeel of cassave. Gepureerde yam is ook een andere populaire koolhydraatbron. We kiezen een selectie van dingen in kleine hoeveelheden om mee te nemen, waaronder wat “pâte rouge” (griesmeel met tomatensaus). We waren gewaarschuwd dat voor een paar van onze sauskeuzes dit niet was wat je erbij zou moeten eten. Maar onze eetlust is niet helemaal op het niveau van de lokale bevolking hier, dus besloten we om bij één keuze van ‘pâte’ te blijven, ook al was het niet de juiste combinatie voor wat we wouden proberen.